Stand van zaken

Maandag was niet zo’n goed begin van de week. Door het scooter ongeluk was ik erg afwezig en dat hield dinsdag ook nog stand. Maandag avond hebben Abigaël en ik er wel hard om gelachen wat een kneusjes we nu zijn. Onze kamergenoot zei dat we wel twee oude oma’s leken zoals we lagen te klagen in bed over dat we geen goede houding konden vinden.

De nacht was iets minder om te lachen. Ik sliep laat, heb heel onrustig geslapen en was om 6 uur weer wakker. Ik was daarom ook maar extra vroeg naar boven gegaan om te ontbijten en wat te lezen omdat liggen in mijn bed niet erg comfortabel was. Ik had gisteren gevraagd aan Abigaël of ze alsjeblieft mee wou gaan naar het ziekenhuis omdat ik niet alleen wou gaan. Maar vanochtend had ik mij bedacht. Ze had veel pijn aan haar been en ik kon niet van haar verlangen dat ze achterop een scooter ging zitten met een been dat ze nauwelijks kan buigen.

Om 10 uur ben ik daarom met Indira teruggegaan naar het ziekenhuis om mijn verband te verwisselen en de wond opnieuw schoon te maken. Dit deed veel minder zeer dan de vorige dag maar was nog niet comfortabel te noemen. Het was wel een beetje jammer dat het weer opnieuw begon te branden nadat ze er antibiotica op deden. Toen we aan het wachten waren tot alle administratie in orde was zei de dokter dat we over twee dagen weer terug moesten komen. Ik vroeg waarom omdat ik ook zelf wel een verband kan wisselen. Blijkbaar waren mijn wonden nog niet goed. Ze waren niet droog en er was kans dat er nog altijd vuil in zat. Ik zei dat het logisch was dat ze nog niet droog waren omdat hun er een verband op deden maar blijkbaar was dat niet de reden. Er kwam veel wondvocht uit de wond en er zat ook bloed aan het verband. Ik heb gelukkig wel mijn paspoort weer teruggekregen.

De rest van de dag verliep een beetje in trance. Ik was veel misselijk en duizelig maar dat kan ook komen omdat ik gewoon heel erg moe was. Die middag heb ik wel gewoon lesgegeven. Het was niet echt mogelijk om op het bord te schrijven maar gelukkig draaide ik deze les niet alleen en had ik iemand die kon schrijven.

Woensdag ging al stukken beter. Ik heb ’s ochtends samen met Roos lesgegeven. We hebben de dagen van de week herhaald en toen hebben we ons de dagen van de week in het Indonesisch geleerd. We hebben hard gelachen om de uitspraak van ons.

Iedereen ging vandaag naar de holy water maar ik kon niet mee omdat mijn wonden niet nat mogen worden. In plaats daarvan ben ik naar de grote supermarkt in Gianyar geweest. Ik had vorige week belooft dat ik voor de mensen hier pannenkoeken zou bakken. Dus ik heb de ingrediënten gekocht die ik nodig had. Dat was nog best wel een opgave. Ik heb 20 minuten gezocht naar de bloem totdat ik uiteindelijk iets vond wat er op leek. Achteraf gezien bleek dit de verkeerde te zijn maar het was de enige die ze hadden in de winkel. Na mijn middag klas ben ik gelijk de keuken ingedoken om alles voor te bereiden voor het bakken. Novi is naar de supermarkt gereden om de juiste bloem te kopen. Gung dwi heeft mij geholpen met bakken omdat het best lastig gaat met 1 hand.

De pannenkoeken waren een groot succes en ze zijn ook allemaal opgegaan. In totaal ben ik er wel 3 uur mee bezig geweest omdat het hele kleine pannetjes waren en maar 2 pitten op het fornuis gebruikt konden worden. Om 8 uur was ik klaar en was de keuken ook weer schoon.