Pannenkoeken bakken

De afgelopen twee maanden had ik mijn klas op de dinsdag samen met Oscar gedaan. Afgelopen dinsdag was het moment aangebroken dat hij er voor het laatst was. Toen ik aan hem vroeg wat hij graag op zijn laatste dag wou doen zei hij dat hij graag pannenkoeken wou bakken. Wat hij eigenlijk bedoelde was dat ik met 30 graden in de keuken sta met de kinderen en pannenkoeken bak terwijl hij ze op eet. Het idee klonk heel goed, de uitvoering was redelijk. Afgezien van het feit dat het bloedheet was en het zweet bij zowel bij mij als de kinderen langs mijn gezicht liep, of het feit dat er een grote taalbarrière was, had ik moeten voorzien dat pannenkoeken bakken met kinderen een grote bende zou worden. Maar het was gewoon te warm om mij daar druk over te maken.

Ik had de groep in tweeën gesplitst. Een groep van vier en een groep van vijf. Met de eerste groep heb ik het beslag gemaakt. Het was heel handig dat ik kon laten zien met de concrete materialen wat er in de kom moest. Het beslag was dan ook vrij snel gefikst. Wat wat meer moeite kostte was het fornuis aankrijgen. Ik heb hier al vaker problemen mee ondervonden. Het duurde net iets meer dan vijf minuten om twee pitten aan te krijgen. Omdat ik wist dat er ineens een steekvlam op kan steken van het fornuis als het aan gaat, liet ik de kinderen een veilige afstand bewaren. Dat was maar goed ook want die steekvlam kwam er.

Zoals ik eerder al zei was het heel erg warm om te bakken. Tot mijn frustratie waren er ook alleen twee kleine koekenpannetjes waardoor het extra lang leek te duren. Halverwege de tijd heb ik de groepen omgewisseld. De tweede groep bestond uit alleen maar jongens en je kon merken dat die nog niet vaak achter een fornuis hadden gestaan. Ze bleven maar onder de pannenkoek kijken of hij al klaar was waardoor de pannenkoek meer opgelicht werd dan dat hij in de pan lag en werkelijk bruin kon worden. Sommige ondervonden vrij snel dat die methode niet ging werken maar anderen bleven stug volhouden dat de pannenkoek ook goed moest worden in de hitte van de keuken in plaats van op het vuur.

Nog voordat al het beslag op was, had ik geen boter meer. Spijtig genoeg moesten we vroegtijdig de oververhitte keuken verlaten en de pannenkoeken op gaan eten. Dit resulteerde er wel in dat ik na de les in mijn eentje nog het overige beslag op moest maken nadat ik naar de supermarkt om boter was geweest.

De kinderen begrepen duidelijk niet goed hoe ze een pannenkoek moesten eten. Ik deed voor hoe je de suiker verdeeld, de pannenkoek oprolt en er dan een hap van neemt. Die gezichtjes, geweldig. Naar mijn idee gebruikten ze iets te veel suiker maar als hun dat lekker vinden. Het oprollen ging bij de meesten eerst twee keer mis waardoor de suiker overal lag. Maar nadat ze een hap hadden genomen leek het wel dat ze haast verbaasd waren dat zoiets simpels, zo lekker kan zijn. De meesten hadden al drie pannenkoeken op maar pakten er toch nog een omdat ze ze niet weg wouden gooien of het iemand anders gunde. Uiteindelijk zaten er 4 leerlingen naar een pannenkoek te staren met een voldaan gezichtje maar ze kregen hem echt niet meer op. Ze vroegen mij om een plasticzakje omdat ze ze graag mee naar huis wilden nemen. Er lag nog 1 pannenkoek op het bord en die werd snel gepakt door een jongen die ook een plastic zakje wou.

Na het eten van de pannenkoeken gingen de kinderen net zo enthousiast terug naar de keuken om alles spik en span achter te laten.

Na de les ben ik naar de supermarkt gegaan voor boter en heb ik de rest van het beslag opgemaakt. Ik hoefde mij geen zorgen te maken over het feit of de pannenkoeken wel op zouden gaan, de overige vrijwilligers en de werknemers offerden zich maar wat graag op om ze op te eten.