Fotoshoot Bali Safaripark

Vanuit het Bali Safaripark kwam de vraag of de vrijwilligers model wilden zijn voor het park. Als tegenprestatie mochten we dan gratis het park bezoeken in plaats van een prijs van rp 600.000. We moesten wel de groep in tweeën splitsen zodat we niet met te veel waren en dat ze twee dagen foto’s konden maken. Ik behoorde tot de tweede groep.

Donderdag ochtend om 10 uur was ik klaar om naar het park te gaan maar toen kwam Novi en vertelde mij dat ik mijn knieën en schouders bedekt moest hebben. De groep van de vorige dag had dat niet gedaan en daar waren ze niet blij mee. Dus ben ik me maar weer om gaan kleden. Daarna zijn we met de scooters naar het park gereden, dat was slechts 5 minuten van het Slukat.

Bij het park wachtten we op onze persoonlijke gids. Zij zorgde ervoor dat we het park binnen kwamen en bleef ook de hele tijd bij ons. We wisten niet goed wat er van ons verwacht werd. Het leek wel of we gewoon een rondleiding door het park kregen. We konden op de foto met een orang-oetang, keken naar twee verschillende dierenshows en gingen bij de olifanten kijken. Wat wel heel leuk en ook wel bijzonder was, was dat we op de gereserveerde plekken mochten zitten. Dat waren de beste plekken zodat je de show goed kon zien. Ik voelde mij net een VIP. Rond 12 uur, na de show met de leeuwen, gingen we met een binnendoor weg op weg naar een luxe restaurant. Hier wachtte een vrouw, de eigenaar van het park, ons op. Zij vroeg of we andere kleren mee hadden. Wij keken haar verbaasd aan, we wisten niks van andere kleren. Ze leek wat teleurgesteld maar vroeg toen of we wel onze bikini bij hadden. Ik durfde bijna niet naar haar gezicht te kijken toen we zeiden dat we ook dat niet mee hadden. Toen werd ze boos op onze gids omdat het haar schuld zou zijn dat dat niet goed met ons gecommuniceerd was. We moesten dus terug naar het Slukat om onze badspullen te gaan halen.

Voor de zekerheid vroegen we wel even of onze kleren wel goed waren. Bij de meesten was ze wel tevreden maar mijn shirt vond ze niet goed. Blijkbaar vond ze het niet mooi dat er een plaatje op stond, dat was te casual (wat dat dan ook mag betekenen). Toen liep ze naar een klein souvenirwinkeltje en zocht daar een shirt voor mij. Ze pakte een afschuwelijk shirt van tussen met een levensgroot hoofd van een zebra dat het hele shirt in beslag nam. Toen ze mijn gezicht zag besefte ze dat ik niet heel blij was met haar keuze. Dus zei ze tegen onze gids dat ze ons mee moest nemen naar de grotere souvenirwinkel en dat ik daar uit mocht zoeken wat ik wou hebben. We hadden ook allemaal accessoires nodig en die mochten we ook daar uitzoeken.

Vervolgens gingen we met een super de luxe Bali Safari auto terug naar het Slukat voor onze spullen. Toen we terugkwamen in het park kregen we eerst een keurige lunch. Het was een buffet voor alleen speciale gasten. Onze gids liet ons eerst het buffet zien en nadat wij allemaal eten hadden, ging zij pas eten pakken. Vervolgens kwam ze ook niet bij ons zitten maar ging achter ons zitten. Wij nodigden haar uit om bij ons te komen zitten. Daarmee lieten we duidelijk merken dat wij niet beter waren dan zij. Dit waardeerde ze heel erg maar er was geen plaats meer aan onze tafel en ze wou geen stoel op de kop zetten omdat ze bang was dat ze in de weg zat voor de andere mensen.

Na de lunch gingen we naar de souvenirshop. Ik probeerde een leuk shirt te vinden maar niks sprak mij echt aan. Alle shirts hadden een gigantisch dier op de voorkant staan, de een nog lelijker dan de ander. Uiteindelijk probeerde ik het shirt met de zebra maar daar voelde ik mij echt niet fijn in. Toen vond ik een grijs shirt met een chita die ik uiteindelijk gekozen heb. Omdat het toch al allemaal nep was en een gekke boel heb ik er ook maar een hoedje bij gedaan met panterprint. De rest van de groep vermaakte zich ondertussen ook kostelijk met allerlei rare hoofddeksels. Ondertussen maakte de gids foto’s van onze outfit om te vragen aan de baas of het goed was.

Nadat we allemaal toestemming hadden gekregen voor onze outfit, zijn we naar het sjieke restaurant teruggegaan. Hier werden we vriendelijk verzocht om plaats te nemen in de overdreven grote ontvangsthal en te wachten op de baas. Dit duurde 5 minuten…. 10 minuten….. een half uur. Toen gingen we vragen aan onze gids of we misschien de show in het theater mochten zien tot de tijd dat ze terugkwam. Ze probeerde contact op te nemen met haar baas maar die gaf geen antwoord dus heeft ze ons meegenomen naar de show. Maar nog voordat de show was begonnen moesten we al weer terug. Onze fotosessie zou beginnen.

We moesten al onze spullen die we niet nodig hadden achterlaten bij de receptie. We vroegen of we ons water wel mee mochten nemen. Dat mocht dan nog net wel. Ze vroeg zelfs of we nog meer water nodig hadden. Tegen een gekoelde fles water zeiden we geen nee. Dus 3 minuten later kwam er een ober met een dienblad vol met flesjes water. Op dat moment zag ik een vrouw langs lopen met een idioot tasje om haar nek waar een flesje water in paste. Ik dacht ‘aangezien het toch allemaal al nep is en absurd dat iemand er daadwerkelijk zo bijloopt in een safaripark, kan zo’n tasje er ook wel bij’. Dus ik vroeg of we ook zo’n mooi tasje mochten voor onze fles water. Ze liep gelijk naar het winkeltje en kwam terug met 5 van die absurde tasjes. Ik moest heel erg mijn best doen om niet heel hard te gaan lachen. Je moest ons 5 daar zien staan. De een nog gekker dan de ander gekleed en alle 5 met zo’n prachtig tasje om de nek.

Vervolgens liepen we naar een tourbus. We werden voorin gezet en de fotograaf zat achter ons. We kregen als opdracht dat we de tour gingen doen door het park en dat we enthousiast moesten zijn als we iets zagen. Af en toe kregen we de opdracht om vooral ook te wijzen en allemaal heel veel expressie te tonen. Het was allemaal best hilarisch.

Na de tour gingen we weer door het park maar nu met een auto. We gingen de dieren voeren. Uiteindelijk waren het alleen de zebra’s die dapper genoeg waren om het eten aan te komen pakken.

Toen was het alweer half 5 en moesten 3 vrijwilligers terug naar het Slukat omdat ze een ceremonie bij moesten wonen. De zwembadscène moest dus met de overige 2 vrijwilligers gedaan worden. Dit waren Mick en ik. We zaten aan de bar in het zwembad en er werden wederom een hoop foto’s gemaakt. We kregen wel 2 gratis cocktails en een sprite omdat ik geen cocktail wou. Alleen voor de vorm deed ik alsof ik het dronk. Uiteindelijk heeft Mick twee cocktails gedronken. Na de fotoshoot in het water waren we klaar en mochten we naar huis of nog een nachtsafari doen. We voelden op dat moment alleen niet zo veel voor nog een safari. Het was een lange dag dus gingen we liever naar het Slukat terug. We werden eerst met een golfkarretje naar een auto gereden. Met de auto werden we afgezet voor onze scooters. Ze drukten ons op het hard dat we vooral nog een keer terug moesten komen naar het park. We mogen altijd gratis naar binnen, en aangezien ik toch nog wel graag de show in het theater wil zien, denk ik dat ik ook van die gastvrijheid gebruik ga maken.