Scooter leren rijden

In mijn eerste blog was ik van mening dat ze hier rijden als idioten en dat denk ik nog steeds. Maar we lopen steeds vaker tegen het probleem aan dat we nergens kunnen komen als we geen vervoersmiddel hebben. De dichtstbijzijnde supermarkt is 20 minuten lopen en dan heb je een soort benzinepomp winkeltje. Dus na lang wikken en wegen hebben we besloten om een scooter te huren. De scooter huren kost ons 150 euro voor 3 maanden. Maar omdat we het met zijn tweeën doen kunnen we de kosten delen. Het enige probleem met het huren van de scooter was dat wij hem niet terug konden rijden naar het Slukat omdat we allebei nog niet de weg op durfden. Maar daar heeft Novi voor gezorgd. Zij heeft een scooter uitgezocht en hem hierheen gereden.

Daar staat hij dan, het gevaarte dat ons de komende weken moet gaan vervoeren. En daar stond hij dan twee dagen omdat ik nog altijd niet de moed bijeen had geraapt om erop te gaan rijden. Novi zou ons leren hoe je hem moet berijden maar ze heeft het erg druk en het kwam er niet zo van. Totdat ik donderdag avond in een opwelling ineens zin had om op dat ding te rijden. Ik draaide hem om, stak de sleutel in het contact, hield de remmen ingedrukt en besefte dat ik geen idee had hoe ik dat ding moest starten.

Novi erbij gehaald en poging twee. Sleutel in contact, linker rem ingedrukt (mag blijkbaar nooit remmen met de rechter omdat je dan voorover kan klappen) en op een knopje drukken waarnaar dat ding onder mijn kont ineens begint te trillen. Oké, goed, juist ja, waarom wou ik dit ook al weer? Ging er door mijn hoofd. Maar het viel op zich wel mee. Ik gaf een heel klein beetje gas, vergat mijn voeten op de scooter te zetten, en de scooter schoot bijna onder mij vandaan. Appeltje eitje.

Oké, nog een keer proberen. Één voet op de scooter, klein beetje gas, andere voet erop….. en ik reed. Novi had geen tijd om er bij te zijn want ze moest naar huis. Ze zei dat ze het ons de volgende dag zou leren. Ik vroeg of Abigaël ook een stukje wou proberen maar ze durfde nog niet. Dus heb ik de scooter omgedraaid en heb hem weer weg gezet.

De meiden besloten die avond dat ze naar de grote supermarkt in Gianyar wilden gaan. Wij moesten ook nog boodschappen doen maar ik had nog niet echt op de weg gereden. Sterker nog ik heb niet meer gereden dan 100 meter. Maar goed, je leert het beste door het gewoon te doen, dus daar gingen we op weg naar Gianyar voor de boodschappen. Alina reed voor mij en Roos reed achter mij zodat ik niet kon verdwalen. Onderweg moest ik nog tanken omdat hij waarschijnlijk bijna stil zou vallen wegens te weinig brandstof. Gelukkig zijn hier overal langs de kant van de weg literflessen te koop. Een vriendelijke man heeft onze tank volgegooid (nadat het 10 minuten duurde voor we wisten hoe de zitting open moest om bij de tank te komen). In totaal koste mij dat 25000 roepia. Omgerekend €1,75. Nou daar kan je in Nederland niet voor tanken.

We hebben maar één keer een bijna dood ervaring gehad. Ik weet dat ik links moet rijden, en ik weet dat ik dan eerst naar rechts moet kijken. Ik moet alleen nog even leren dat als ik naar rechts kijk, ik ook naar verkeer moet zoeken op de linkerbaan en niet op de rechter. Dat geld hetzelfde voor naar links kijken. Ik keek namelijk naar rechts, ik dacht dat er niks kwam. Daarna keek ik naar links. Daar kwam ook niks. Dus ik wil rechts afslaan maar bedacht me nadat ik al reed dat ik op de verkeerde baan had gekeken. Er kwam wel degelijk verkeer van rechts. Ik kon niet terug waardoor ik een dot gas gaf maar vergat de bocht te nemen en ik knalde bijna tegen een muurtje op. In mijn paniek gebruikte ik de verkeerde rem en stonden we heel snel stil. Snel de scooter gedraaid, even gecheckt of Abigaël nog achterop zat en verder gereden alsof er niks was gebeurd. We waren veilig aangekomen en ook weer terug thuis.

Dit gaat vast helemaal goed komen. Nu moet ik alleen Abigaël nog zover krijgen dat ook zij durft te rijden op de weg.